Wschód słońca upłynął w deszczu, który trwa do teraz. Nawet ptaki nie przejawiają już zbytniego entuzjazmu tą ilością wody. Zamilkły zmęczone. Pada kolejny dzień i końca nie widać. Tylko lilak sprawia wrażenie zachwyconego. Nasiąka wodą i rozrasta się w oczach. Zagląda ciekawie przez kuchenne okno, opierając o nie ciężkie kiście kwiatów. Patrzę z niepokojem na zasnute chmurami niebo i martwię się: co zrobić z tym nadmiarem wody?
Katia
Codzienność jest nawet znośna. Mam jeszcze trochę trudności z umiejscowieniem się w teraźniejszości, ale i tak zrobiłam postępy. To nie to, co kiedyś. Szybciej przechodzę poszczególne etapy. Łatwiej pokonuję złość, gniew i inne trudne uczucia. Szybciej wyłapuję potrzeby, które się za nimi kryją. Porządkuję sobie te obszary podczas rozmowy z Elą, która zadzwoniła tak nieoczekiwanie, sprawiając mi tym samym wielką radość!
Od rana towarzyszy mi muzyka mojej duszy, którą Ktoś tak ładnie zebrał w jeden mix na składance You Tube. Dziękuję Ci Ktosiu.
The Walkabouts, 16 Horsepower, the Black Heart Procession, Madrugada, Archive, Woven Hand, Morcheeba- to jest MOJA MUZYKA na dzisiejszy dzień, na wszystkie dni.
W związku z problemami z umieszczeniem powyższej składanki, w zastępstwie sama Madrugada
Katia
Czy dokonałam właściwego wyboru, wsiadając na rower zbyt wysoki jak na moje nogi? Nie wzięłam pod uwagę rozmokłej drogi po kilkugodzinnej ulewie. Nie dosłuchałam, co mój mąż ma do powiedzenia w tej sprawie. Oczywiście jak zawsze musiałam zrobić po swojemu. Wyrżnęłam na pierwszym zakręcie. Zdjęłam utytłany płaszcz, umyłam ręce w kałuży, a dowód i telefon wytarłam o trawę. Słońce rozświetlało pozostałości po burzy, a miałam jeszcze tylko 2 godziny do zamknięcia lokalu wyborczego. Nie przyznam się do niczego. Głupawo zagaduję komisję, ale ona formalna i poważna, niepomna codziennej znajomości, nie daje się. Czy dokonałam dobrego wyboru? Mniemam, że tak. Ekstra nagrodą i ukojeniem jest upojny zapach bzu, który zatrzymał się na bramie. Katia
To będzie o tym, jak cierpliwość zostaje nagrodzona gotowością podjętą we właściwym miejscu i czasie. Ale o tym narazie sza! żeby nie zapeszyć, nie spalić na panewce, nie spłoszyć tej wizji, która jeśli rozwinie się /a wierzę w jej powodzenie!/ może okazać się szalonym przedsięwzięciem, zmieniającym świat. Zmieniającym wewnętrzne światy każdej/ każdego z nas, chcących wziąć udział w tym projekcie. Doznaję euforii, gdy o tym pomyślę. To ekscytujące! Jak skok ze spadochronu, czy nurkowanie dla innych. Dla mnie sytuacjami ekstremalnymi, podnoszącymi adrenalinę są wyzwania codzienności, wynikające np. z opieki nad dziećmi i relacji z innymi ludźmi.
Katia
Takie skrajne widoki były dostępne w mojej okolicy ostatnio. Wydawać by się mogło, że to wiosna pomachała do jesieni w lustrze wody, czyż nie? Oba zdjęcia pochodzą z kwietnia, a różnica pomiędzy nimi wynosi zaledwie kilka dni.
Katia
